dakloos op reis

Klik hier voor de route op Google Maps

Blog

14 Mei

Zo…….. de eerste dag is bijna ten einde. Het was een hele mooie! Iedereen die mee heeft gedaan aan het sms-kanon vanochtend, veel dank daarvoor. Echt heeeel gezellig al dat meeleven. Bij Makom werd mij verteld dat een van de bezoekers (een dakloze dus) Erik, onder de andere bezoekers een inzameling had gehouden voor dakloos op reis. Alleen al daarmee is deze tocht een succes geworden. Na deze mededeling en mooie woorden van Mayanne van Makom zijn we uitgeleide gedaan in de Van Ostadestraat door vrijwilliger Jan van der Voorn met de mondharmonica. Hij is al spelend met ons meegelopen naar de Ceintuurbaan en gaf ons nog ieder een strippenkaart voor het geval we het wandelen even niet zouden zien zitten. Ook kregen we een briefje met een mantra: Hare Krishna Hare Krishna Hare Krishna Hare Hare Hara Rama enz. lekker om op te lopen. Zo ontzettend lief en over nagedacht.
Na 3 km hadden we al zin in koffie en tja het is de eerste dag dus hebben we daar aan toe gegeven. Het Badhuis op het Javaplein was dus de eerste stop. De koffie hebben we betaald want we durven nog niet te bedelen. Nog even inkomen… Vanuit Amsterdam, Ransdorp (boterham), Holysloot (nog een boterham), Zuiderwoude (appelsapje) op ons gemak in Monnickendam aangekomen. Wat was het mooi onderweg! Ruimte…… weilanden, koeien, boterbloemen, fluitekruid enz. Best veel zon en mooie wolkpartijen, water in de verte, kleine eendjes in de sloten, grutto’s, kievitten, wat een ruimte en wat is Nederland toch mooi.
In Monnickendam werden we opgewacht door Willeke, zij bracht ons de laatste kilometer naar het huis waar zij en haar moeder wonen. Wat een gastvrij ontvangst, zo bijzonder om bij mensen thuis te komen die je helemaal niet kent, die hun huis voor je openstellen (wij krijgen de kamer van Willeke met 2 bedden en zij slaapt vannacht bij haar moeder in bed). Super gezellig, warm, gastvrij, lief!!, heeerlijk vis gegeten, aan tafel best persoonlijke gesprekken gevoerd, ontroerend. Ik weet zeker dat ik ze morgen al zal missen. Thanks Willeke en mamma……..xxxx jullie zijn heerlijke mooie mensen.
We gaan nog een kopje thee drinken, en duiken hier zo op tijd onder de wol. Morgen gaat het vast weer een mooie dag worden. Wat een feest!!!

15 Mei

De tweede dag was een stuk zwaarder dan de eerste. Meer kilometers, de rugtas voelde zwaarder en Kathleen kreeg blaren. Na een heerlijk ontbijt met de moeder van Willeke, broodjes smeren voor onderweg en natuurlijk nog even een kopje koffie midden in het dorp Monnickendam (we zijn er nu toch) waren we eindelijk onderweg rond half 12. Te laat natuurlijk om het verder op de dag rustig aan te doen dus moesten we doorstappen. Veel op de fietsstrook van wegen of op het fietspad dus achter elkaar aan en dus geen geklets, ieder in onze eigen gedachtenzone. De leermomentjes waren dat er in de Beemster veel knoflook gekweekt wordt, dat plassen in de bosjes betekent dat je moet oppassen voor brandnetels of niet te diep moet hurken (in deze tijd van het jaar), dat alles in een minuut je wereld op de kop kan zetten zodat het nooit meer hetzelfde is en dat er echt wegen zijn waar je niet langs kan lopen (N244). Omlopen dus en dat is een extra kilometer (of 2). We hadden een afspraak met de fotograaf van de Polderexpres (huis aan huis in deze regio) om 5 uur maar ze moest een uurtje op ons wachten bij Marijke de Vré, ons overnachtingsadres. Marijke is beeldhouwster in de Rijp en ik ken haar nog van een jaar of tien geleden. Het was een warm, hartelijk en emotioneel welkom met haar en haar man Guus. Heerlijk gegeten in hun gezellige huis, herinneringen opgehaald en Kathleen laat zich door Guus verbazen over Google Eart en Street View terwijl ik mijn verhaaltje schrijf. Terwijl zij onderweg is naar Calcutta sluit ik af met een foto van mijn rugtas in De Rijp (het bewijs).

16 Mei

Na een heerlijk en vooral ook gezellig ontbijt bij Marijke en Guus in Graft-De Rijp hebben wij met pijn in het hart afscheid genomen. Eigenlijk willen we hier nooit meer weg……. Gelukkig is het mooi weer en hebben we heerlijke boterhammetjes voor onderweg dus na veel hartelijk gezwaai zetten we de pas er in via een mooi weggetje door de polder en de boterbloemen. Al snel worden we aangesproken door een mooie roodharige dame die vraagt naar de betekenis van dakloosopreis achter op onze rugtussen en al pratend met ons oploopt. Zij blijkt te werken voor het Etty Hillesum huis, een onderkomen voor mensen met een niet aangeboren hersenafwijking. Al lopend wisselen we (levens)verhalen uit en aangekomen in Schermerhorn krijgen we van haar koffie op een terras bij een cafe (zie foto). Dit huis heeeft ook een bakkerij waar geestelijke gehandicapten een baan hebben. Makom krijgt brood van Jambe, een dependance van het Etty Hillesumhuis. Jambe is een biologische dynamische bakker en Willeke, waar wij de eerste nacht sliepen, werkt bij Jambe. En zo sluit alles weer mooi op elkaar aan. Nu aangekomen in onze B&B en deze overnachting hebben we gekregen van lieve vrienden. Het is een mooie plek onder de rook van Heerhugowaard, voorheen een boerenbedrijf met enkele slaapkamers die verhuurd worden. Prima bedje, mooi huis, mooie tuin maar we missen de warmte van onze eerdere gasthuizen. Vanavond uit eten hier ergens langs de dijk op fietsen van dit huis. Morgen weer een nieuw avontuur.

17 Mei

Na een bijzonder ontbijt met andere gasten van onze B&B, de geluidsman van Brainbox en zijn vriendin, zijn we vandaag van ergens in de buurt van Heerhugowaard naar het centrum van Schagen gewandeld. Onderweg hebben we telefonisch contact gekregen met iemand van RTV Noord-Holland die even later een stukje met ons is opgelopen voor een wandelinterviewtje in de wind met voorbij razende auto’s op het fietspad langs de provinciale weg. Niet veel later werd dit gevolgd door een telefonisch intervieuwtje, ook RTV Noord-Holland, die vroeg of we ook een file plaat wilde uitkiezen en aankondigen. Er moest gekozen worden uit een bestaande lijst en zo werd het The walk of life van Dire Straights. Ook in het zondagochtendblad van deze regio stond en aardig stukje met kleurenfoto. Fijn al die aandacht voor dakloosopreis! Nu maar hopen dat mensen ook massaal gaan storten………
Goed wandelweer, de aangekondigde regen bleef uit maar langs de route nergens een plek waar we een kopje koffie konden drinken dus toch nog iets te mopperen.
In Schagen verblijven we op de markt in een hotel dat we aangeboden hebben gekregen van een contact van een van de vrijwilligers van De Kloof, onderdeel van De Regenbooggroep. Iemand die wij dus helemaal niet kennen en dat spontaan heeft gedaan. Heerlijk om lang onder de douche te kunnen staan en de was te kunnen doen, die inmiddels al droog is dankzij de verwarming. Deze lieve mensen hadden ons een maaltijd aangeboden in hun eigen huis en daar hebben we net heerlijk gegeten. En weer hebben we het leven gedeeld en ervaren dat iedereen zijn eigen geschiedenis heeft. Het was weer een bewogen dag. Ben benieuwd wat morgen voor ons in petto heeft…………..

18 Mei

Het noordelijkste puntje van Nederland hebben we gehaald. Een rechte weg van Schagen naar Den Helder. Windmolens, bloembollenvelden (leermomentje van de dag, wij wisten niet dat hier ook zoveel bollen gekweekt worden), wonderschone wolkenluchten, het vlakke land met steeds links van ons de duinen en veel zon. Een straffe wandeling maar de mooie omgeving heeft ons er doorheen gesleept. Vandaag geen media aandacht en de gastvrijheid van Den Helder laat ook te wensen over want we hebben geen overnachting aangeboden gekregen en daarom onze toevlucht gezocht in een hotelletje. Gelukkig hebben we een sponsor die beloofd heeft alle overnachtingen te vergoeden die niet gratis zijn. Vanavond bezoek gekregen van Regine (medewerker van Makom) en Ted (vrijwilliger bij Makom) die niet alleen heel gezellig met ons gegeten hebben maar Regine heeft het ook nog eens betaald! Lief, lief, lief en fijn om even contact te hebben met de mensen van de organisatie waar we het, behalve voor onszelf, voor doen.
Lief ook dat er steeds lieve aanmoedigingsberichtjes in mijn mailbox zitten! Ik hoop dat jullie er begrip voor hebben dat ik er niet persoolijk op reageer, het ontbreekt eenvoudigweg aan tijd, maar de waardering is er niet minder om. Ga vooral zo door………… Morgen zijn we eilandbewoners.

19 Mei

We hebben de grote oversteek gemaakt naar het eiland Texel. 20 minuten en € 5,- en daar zijn we dan omringd door zee en schapen. Op ons gemak lopen we naar Den Burgh, slechts 6 km vandaag dus eigenlijk een rustdag. Onderweg maken we nog een stop in een weiland om languit van de zon te genieten, te bellen met het thuisfront, te sms’en en een boterhammetje te eten. Zon en blauwe lucht zover we kunnen kijken. Ook hier weer bollenvelden, vooral rode tulpen. In de stalletjes langs de kant van de weg kan je ze kopen, 3 bossen papagaaitulpen voor 3 euro. Kom daar maar eens om in Amsterdam. Net voor Den Burgh zien we het VVV-kantoor en dat bezoeken we om te vragen naar de vertrektijden van de boot naar Vlieland voor overmorgen. Gelukkig hebben we dat gedaan want de boot vaart dan helemaal niet, dat doet hij alleen in het hoogseizoen. Ons plan om twee dagen op Texel te blijven valt dus in duigen. We moeten morgen naar Vlieland om overmorgen in Harlingen te kunnen zijn en dat moet want daar hebben we afspraken met bedrijven die mogelijk dakloosopreis willen sponsoren. We genieten zo van onze avonturen dat we het bijna zouden vergeten maar uiteindelijk gaat deze fijne reis ook voor een groot deel over geld, zoals alles in dit leven, helaas……..
Dat betekent meteen dat we morgen tot 5 uur de tijd hebben om een wens van een aantal dakloze mensen in vervulling te laten gaan, namelijk een aantal dagen op Texel verblijven. Morgen dus een bedeldag. Niet onze liefste bezigheid maar we gaan ons best doen. We slapen hier in een Fletcher hotel (Koogerend) voor weinig, betaald door onze overnachtingssponsor, en van harte aanbevolen. Netjes, heel goedkoop, super vriendelijke mensen, echt niets op aan te merken! We hebben zelfs een bad met bubbels…..Dat brengt ons op een idee, zouden zij in de slappe wintermaanden geen daklozehotel willen worden voor een dag of 3 ????? Het gaat tenslotte maar om een paar kamers en een lekker hapje stampot. Nu maar hopen dat de grote Fletcherbaas de Telegraaf leest of anders ook eens een kijkje wil nemen op www.dakloosopreis.nl

20 Mei

Na een ontbijtje en een heel fijn gesprek onder het genot van een kopje koffie met Pip van de Texelse Courant, hebben we ons heel rustig naar de andere kant van het eiland verplaatst voor de boot naar Vlieland. Het strand lokte, wat is dat hier mooi en breed, schoon en stil!! Op het strand in de schaduw van de vuurtoren maken we een praatje met de buurman. Onze tassen met het logo achterop van www.dakloosopreis.nl zijn altijd een aanknopingspunt voor een gesprekje. Na enige uitleg bood deze wildvreemde aan om twee kaartjes te betalen voor het Dolfinarium waarmee een van de wensen in vervulling is gegaan. Wat een genot om steeds onderweg zulke vriendelijke mensen tegen te komen die ook nog iets over hebben voor een ander.
De oversteek naar Vlieland maken we met een heel grappig bootje en een handvol buitenlanders met fietsen. Een halfuurtje op zee in de zon met meeuwen om ons heen en we zijn op een ander eiland. Echt een heel ander eiland, niet te vergelijken met Texel. Op het eerste gezicht alleen maar zandplaten. Een hele bijzondere gele bus met Folkert aan het stuur brengt ons naar de bewoonde wereld, een rit van ongeveer 10 kilometer over een adembenemend mooi strand. Folkert is een mooie paradijsvogel die oorspronkelijk uit Drenthe komt. Van de zandgronden wel te verstaan, niet te verwarren met de Drentse veengronden. Kijk maar eens op www.hetommetje.nl
Wie ook ooit naar Vlieland wil: ga niet via de veerboot vanuit Harlingen maar neem dit leuke bootje en de rit in de bus over het strand vol steltlopers en andere rare vogels. Zoiets moois mag je niet missen!
Met een bruiverbrande kop en handen en inmiddels ook strakke kuiten van het lopen komen we aan op de plaats van bestemming. De weergoden zijn ons goed gezind. Morgen de veerboot naar Harlingen en vervolgen we onze reis dwars door Friesland…………

21 Mei

Vandaag wakker geworden in hotel Zeezicht op het mooie Vlieland waar ik zeker nog ga terugkomen en snel ook als het even kan. Een prima plek om te verblijven direct aan zee. Na een klein praatje over onze missie vroegen zij of zij ook iets konden betekenen. Hartverwarmend!
We maken de oversteek naar Harlingen met de veerboot die er toch nog anderhalf uur over doet. In Harlingen worden we opgewacht door Paul. Wij hebben hem nog niet eerder ontmoet maar hij heeft zo zijn eigen project gemaakt van ‘dakloosopreis’. Hij woont in het mooie Friesland en kent veel lieve mensen in zijn regio die ook een warm hart hebben en die een donatie willen doen voor Makom. Paul neemt ons mee in de auto. Eerst naar Bolsward voor een interview met het Bolswards Nieuwsblad. Daar stonden we eerder deze week ook al in vermeld, ook dankzij hem. Daarna naar bijzondere mensen zoals onder andere de eigenaar van Galerie Kunstgreep in een prachtige boerderij met windmolenpark op eigen terrein en de familie Bouwhuis die gras aan het inkuilen is. Geweldig om te zien. Stoere mannen (zie foto) en vrouwen en grote tractoren. Overal krijgen we envelopjes met inhoud voor de verbouwing van inloophuis Makom in Amsterdam. Ongelooflijk! Tussen de bedrijven door krijg ik een telefoontje van een heel lief vriendinnetje die een nare boodschap heeft gekregen van de neuroloog. Dat stemt weer triest. Deze dag is een soort rollercoaster van emoties geworden want bij het openen van de email blijkt dat Fletcher Hotel Koogerend in Den Burgh Texel een aantal dakloze mensen gratis onderdak wil aanbieden in het naseizoen. Dus weer een wens die in vervulling gaat en daar worden we weer heel gelukkig van. Ondertussen zijn Kathleen en Paul Nasi Goreng aan het maken en zit ik hier te typen met een wit wijntje en hoor ik het keukengedoe aan op de achtergrond. We gaan eten en ontdekken wat de avond brengt…………

22 Mei

Het werd nog laat gisterenavond in Friesland. Vanaf het begin van de reis op 14 mei zaten we helemaal in ons eigen ritme en dat betekende onder andere op tijd naar bed. Na een hele dag lopen in de frisse buitenlucht is slapen dan ook geen probleem. Het hoofd is leeg, de benen moe en de volgende dag moet er weer gepresteerd worden. De routine aan het einde van de dag is eten, verhaaltje schrijven, mail checken, douchen, Kathleen vraagt hoeveel kilometer we morgen moeten en waar we heen gaan, wekker zetten, slapen. Gisterenavond gingen we na het eten nog op visite met onze gastheer. Drankje drinken in de kantine van de plaatselijke camping en naar een ongelooflijk stel mensen met een zorgboerderij. Dat betekent dat zij naast het werk op een drukke boerderij met een stuk of 100 koeien ook nog autistische kinderen verzorgen die niet permanent thuis kunnen wonen. 3 kinderen alle dagen van de week en 3 weekenden per maand een heleboel meer. Kinderen die meer dan gemiddelde aandacht nodig hebben en bij deze mensen de liefde en de rust vinden die thuis niet mogelijk is. De manier waarop zij in het leven staan en met deze kinderen omgaan is iets om heel erg stil van te worden. Het werd voor ons doen dus laat en het viel dan ook niet mee om vanochtend weer fris en monter aan de ontbijttafel te verschijnen en al helemaal niet om de inmiddels vertrouwde bult van 10 kilo op de rug te hijsen en weer in het wandelritme te komen. Door het platte Friese land, polders links en rechts met hier en daar een boerderij en wat ons in Friesland het meest is opgevallen: de windmolens. Nergens zagen we er zo veel als hier en we beginnen ze heel erg mooi te vinden. Ze maken het uitgestrekte platte en eigenlijk best saaie landschap, intrigerend. Spannend, ze doen iets met de horizon, een beetje science fiction achtig. Je blijft geboeid kijken naar hoe oud en nieuw samen gaan.Tegen het einde van de middag moet ik afscheid nemen van Kathleen. Voor haar zit het er op. Ze heeft nog een vrije zondag met haar lief en daarna weer aan het werk bij het inloophuis in Amsterdam. Ik mis haar nu al, we hadden het goed samen de afgelopen 9 dagen. Over 2 dagen zal haar plaats ingenomen worden door een nieuwe wandelvriend: Fabian. Ook een medewerker van Makom. Dan mag hij een paar dagen lopen met het logo van www.dakloosopreis.nl achter op de rugzak en dat is niet zomaar iets hebben Kathleen en ik ontdekt………..

23 Mei

Vandaag geen wandelvriendinnetje, het is warm en de rugzak voelt 2 x zo zwaar als anders. Ik verlaat het land met de windmolens waar het vette groene gras net gemaaid is en ligt te drogen. De boeren zijn aan het hamsteren voor de winter. Dit gras gaat in de kuil of wordt door moderne machines keurig netjes verpakt in plastic. Het land ligt hier vol met deze zwarte bollen. De route gaat verder dwars door Leeuwarden. Ik was er eerder en het leek toen een gezellige stad. Nu is de hele binnenstad een bouwplaats, de horeca en winkeliers klagen. Het lijkt Amsterdam wel. Als ik de stad bijna weer uit ben wordt ik door twee jongens op een brommer schreeuwend uitgescholden voor dakloze compleet met kwade koppen en opgestoken middelvingers. Mmm, zo voelt dat dus. Het logo met www.dakloosopreis.nl achter op de rugzak heeft al eerder mensen op het verkeerde been gezet maar zo zout had ik het nog niet gegeten. Het humeur was al niet te best maar na dit incident loop ik te stampvoeten. Na de stad kom ik in een recreatiegebied met veel water, langs een golfbaan, door het plaatsje Tietjerk (saai, saai en nog eens saai) en dan in het gehucht Hurdegaryp met een heus NS-station. Daar neem ik de trein terug naar Leeuwarden omdat ik hier geen slaapplaats aangeboden heb gekregen en een hotel of iets dergelijks niet bestaand is. Morgen met dezelfde trein weer terug om de route op hetzelfde punt te hervatten. In de binnenstad galmen Jordanese liederen over de gracht, een straat BBQ met live muziek om Pinksteren en/of het mooie weer te vieren. Het eind van de volgende etappe ligt in de provincie Groningen. Ik heb er zin in!

24 Mei

Een nieuwe dag met zon en ik laat de rotjongens uit Leeuwarden daar achter. (Iedereen ontzettend bedankt voor alle steunbetuigingen naar aanleiding van het vingerincident van gisteren!) Na een uurtje lopen krijg ik langs de kant van de provinciale weg bezoek van de fotograaf van het blad Actief, een blad voor het Noorden van het land met een wandelpagina. Alle schaamte voorbij poseer ik braaf volgens de aanwijzigingen met rugtas en camera zodat het er spontaan uitziet. Gelukkig mag het zittend want elke minuut extra met de rugtas is er een te veel. Als ik iets geleerd heb tijdens deze reis dan is het wel dat elke gram bij elke stap 2 x zo zwaar wordt.
Het landschap is ook nieuw, geen uitgestrekte polders en windmolens meer maar weilanden met miljoenen paardenbloemen (pluisbollen) omringd door boomhagen. Hier geen koeien maar paarden, veel paarden en een handvol schapen die net geschoren zijn. Je ziet de strepen van de tondeuze er nog inzitten. Ik voer nieuwsgierige paarden mijn mangoschillen, geen idee af het slecht voor ze is maar lekker vinden ze het in elk geval. In het gehucht Harkema doe ik iets verkeerd waardoor ik in een nieuwbouwwijk terecht kom, of is Harkema alleen maar een nieuwbouwwijk? Een labyrint waar ik in verdwaal omdat alle straten rondlopen. Niet de meest inspirerende omgeving voor extra kilometers.
Uiteindelijk dan toch de provincie Friesland verlaten via Surhuisterveen en kom ik in Opende, net over de grens. Precies daar is mijn overnachtingsplek. Hotel/cafe/restaurant/enz. De Pyramide (van Groningen) en zo ziet het er ook uit. Buiten staat een bord met de tekst ‘elke eerste vrijdag van de maand buffet’. Gelukkig is het geen vrijdag denk ik nog terwijl ik naar binnen loop maar helaas, ze doen hier vandaag alsof het vrijdag is. Ik vond het parkeerterrein al verdacht vol staan met Mercedessen. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb heerlijk gegeten. Met de inrichting van de hotelkamer wil ik niemand vermoeien en elk bed is een prima bed na een dag als vandaag. Morgenochtend komt Fabian (medeweker van Makom) om twee dagen met mij mee te lopen met het logo van www.dakloosopreis.nl op zijn rug. Van diverse mensen krijgt hij geld voor ons doel per kilometer, las ik net in de mail. Dus nu maar eens even kijken hoe ik een leuke detour kan inbouwen in de etappe van morgen………

25 Mei

Het is ongelooflijk maar het is vandaag weer een perfecte dag om te wandelen. De weergoden zijn dakloosopreis goed gezind. Fabian komt uit Amsterdam met trein en bus en is prachtig op tijd bij De Piramide in Opende. We wandelen op ons gemak naar Leek door het Groningse landschap. Onderweg stoppen we een aantal keer om een kwartiertje (of 2) in een weiland te liggen tussen de paardenbloemen. De Groningse boer kijkt daar vreemd van op. Ook deze keer weer geen koffietent te bekennen op de route. Koffie is belangrijk maar nog veel belangrijker is plassen. Voor Fabian makkelijk maar voor mij iets lastiger als er weinig beschutte plekken zijn en veel tractoren met nieuwsgierige boeren. Weinig drinken begint een gewoonte te worden. Onderweg komen we langs de kant van de weg een viertal grappige kunstwerken tegen, plat, ijzer, ze lijken met een figuurzaag uitgezaagd te zijn. Op een informatiebord staat de betekenis van de afbeeldingen beschreven en ontdekken we dat er hier al lang geleden tenminste één dakloze vrouw was: Vrouw Snakenburg. Met floddermus en porkje (prikstok) trok zij door het land en zocht een slaapplek in hooibergen en dergelijke. De legende gaat dat ze daarbij wel eens een verliefd stelletje stoorde (zie foto). In Leek worden we opgehaald door lieve mensen (vrienden van vrienden van vrienden) die we nog niet kennen en die ons spontaan een overnachting hebben aangeboden in hun huis net iets te ver van de route om er heen te lopen. Hun huis is niet zomaar iets, het is paradijs op aarde. Wat is dakloosopreis toch een geweldig avontuur. Een droom van een tuin, een warm sfeervol huis, heerlijk eten en drinken, en tijdens de gezellige gesprekken ontdekken de gastvrouw en ik een gezamenlijke passie: textiel. In haar geval betekent het vooral de Stichting Penduka Multicultureel. Kijk maar eens op www.penduka.com en bestel iets moois! Ik heb de produkten hier in haar huis gezien en kan iedereen verzekeren dat ze prachtig zijn, mooi gemaakt, keurig afgewerkt, origineel. Kortom echte aanraders voor iedereen!
Fabian maakt nog een kleine ommetje met de heer des huizes en de hondjes terwijl ik mijn verhaaltje schrijf en hoop dat Penduka en De Regenbooggroep elkaar op een later moment zullen weten te vinden voor een kruisbestuiving. Het was wederom een feestdag vandaag. Ik ben benieuwd wat morgen brengen zal.

26 Mei

Na een heerlijk en gezellig ontbijt in het paradijs lopen Fabian en ik richting Kropswolde. We hebben heerlijke boterhammetjes en fruit in onze rugzakken, meegekregen voor onderweg en het avontuur lokt. Weer vertrekken we met tegenzin. Het lijkt wel of we op deze reis alleen maar mooie mensen tegenkomen! Onderweg meerdere koffietenten en we stoppen bij allemaal. We hebben wat in te halen want de afgelopen dagen hebben we die gemist.De route gaat vandaag naar Kropswolde, het huis van Johan Doesburg en zijn gezin. Johan is de presentator van het programma De Nachtdienst op radio 1. Dakloopreis is op het moment een vast item in dit programma en dat heeft al veel bijzondere contacten met luisteraars opgeleverd. In de afgelopen jaren was Johan dagvoorzitter bij diverse congressen en bijeenkomsten van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, mijn werkgever. Zo leerde ik hem kennen en we hebben contact gehouden.Op de route komen we een ooievaarsnest tegen, compleet met jong gezin. Mooi om te zien hoe moeder de inhoud van haar krop omhoog werkt om haar jongen te voeren. Later op de middag zien we aan de kant van een sloot een (dezelfde?) ooievaar die kikkers aan het hamsteren is. Die gaan vast op dezelfde manier richting kroost. Een stukje verder lopen we vele kilometers langs een spoorbaan met aan de andere kant een prachtig natuurgebied. Een groep jonge koeien komt aanrennen zodra ze ons zien en gaan allemaal keurig in de rij bij het hek staan en kijken ons aan met hun nieuwsgierige snuiten. Een komisch gezicht. In huize Doesburg krijgen we, behalve een heerlijke maaltijd, lieve envelopjes van de 3 dochters. Wat een groot geschenk! (de dochters én de envelopjes met zakgeld). Morgen is het dakloosinruste, uitslaapdag, wasdag en benen op tafeldag. En als het de komende tijd nog moet regenen, dan kan dat wat mij betreft morgen.

27 Mei – rustdag

Dit eiland

Heden voelen mijn voeten zich goed
in hun sokken en die weer
in hun ruime maar nog niet
sloffende schoenen.

Waarom dan niet de paden op,
de bergen in, de velden over
bij deze stad vandaan
waar stegen uitlopen op steigers

niet meer door boten gebruikt.
Wel kan men daar gaan staan uitkijken
over het eeuwig veranderlijk
zichzelf blijvende water, ervaren dat tussen
benauwenis en ruimtezucht een afgepaald

maar onbeklemd domein kan liggen: dit me één dagmars af te ronden

eiland.

uit: ‘Heden voelen mijn voeten zich goed’, 2002.

Schrijver: J. Eijkelboom

28Mei

We zijn weer onderweg na een dag andere dingen doen en uitslapen. Dierenpark Emmen staat op het programma voor vandaag. Een van de wensen op het lijstje van de bezoekers van Makom is een dag meehelpen in de dierentuin en het liefst ook reptielen voeren. Dat leek mij niet zo ingewikkeld dus stuurde ik een brief naar de directie van Dierenpark Emmen. Al zeker een maand geleden. Helaas geen enkele reactie. Dus nu maar brutaal aan de deur verschenen en het verhaal gedaan. Aan de informatiebalie werden we doorverwezen naar iemand aan een telefoon. Die wist ons te vertellen dat het alleen mogelijk is om een rondleiding achter de schermen te krijgen van 20 minuten en dat je dan ook een slang kan aaien maar dat andere opties niet bespreekbaar zijn. Bovendien moet hier € 55,- voor betaald worden en daar komen de entreekaartjes voor het dierenpark dan nog eens bovenop en natuurlijk ook nog de treinreis. Geen optie dus. Teleurgesteld wandelen we door het park, we zijn er nu toch en vallen met onze neus in de boter bij de zeeleeuwen. Ze starten net met een demonstratie over ze deze dieren verzorgen en trainen. Grappig om van zo dichtbij te zien die gekke gladde beesten met hun grote snorren. Helaas haperde de camera dus geen plaatje hiervan maar van de nijlpaarden. Die hadden het ook naar hun zin vandaag, veel geschreeuw naar elkaar en in en uit het water. Ze hebben hier wel redelijk veel ruimte. In Emmen start om 20.00 uur de Jazz en Blues avond. Live muziek in alle cafe’s. We gaan maar eens ontdekken of we daar vrolijk van kunnen worden. Na thuiskomst zal ik contact opnemen met andere dierenparken, misschien dat die meer gastvrij zijn……… Morgen op zoek naar hunebedden.

29 Mei

Gisteren vergeten te melden dat de plaats van Fabian is overgenomen door Bas. Volgens Bas was het lang geleden dat hij met zijn moeder in de dierentuin was en daar had hij gelijk in. We hebben er dus een leuke dag van gemaakt ondanks de weigering van het dierenpark om mee te werken aan het in vervulling gaan van een wens. De Jazz en Blues avond in Emmen bleek vooral uit Andre Hazes liedjes te bestaan, we hebben het dus niet al te laat gemaakt. Vandaag ging de wandeling naar Coevorden. De eerste helft van de reis voornamelijk door het bos. Dat was weer een nieuwe ervaring. In het bos veel nestkastjes en ook mussenflats, lange, smalle nestkastjes met vier gaatjes boven elkaar. Waarom in hemelsnaam? Ruimte genoeg in een boom zou je zeggen. Zouden de mussen het gezellig vinden om zo dicht bij elkaar te wonen? Een mussen-vinex….  Op de route kwamen we ook langs een vakantiepark met huisjes aan een toplocatie bij een meer, deels al lang bestaand en deels bijna klaar en dat al jaren dus in een beginnende staat van verval. Waarschijnlijk is de ontwikkelaar of aannemer failliet gegaan. Bas noemde het een huisjes kerkhof. Wat zonde! De tweede helft van de dag voornamelijk langs een voorrangsweg zonder fietspad gelopen, dus achter elkaar i.p.v. naast elkaar en voorbij razende auto’s. Helaas geen alternatief zonder heel veel kilometers om te lopen. Een blikje cola op het eerste terras dat we tegenkwamen bij een snackbar aan de weg zonder toilet terwijl 100 meter verderop een plein bleek te zijn met veel gezellige terrassen. Tja, soms doe je het niet zo handig. Nu in Coevorden. Bas weer op de trein naar Amsterdam en ik heb net heerlijk gegeten met lieve vrienden die mij hier zijn komen opzoeken. Echt heel erg lief en super gezellig. Ook emotionele gesprekken, verdriet en mooi gaan soms hand in hand en blijkt bij deze reis te horen. Morgen komt een andere lieve vrienden om een paar dagen mee te lopen. Bas heeft zijn plaats afgestaan voor Edmee. Mijn vrienden bieden mij en Edmee elk € 100,- als ze ons met de auto mogen afzetten op de volgende bestemming; Ommen. Iets om een nachtje over te slapen en met Edmee te bespreken morgenochtend. Wordt vervolgd………….

30 Mei

Wat was ik gisteren blij met het aanbod van mijn lieve vrienden om ons af te zetten in Ommen. En dan ook nog 200 euro op de koop toe voor dakloosopreis. Het kwam met bakken uit de hemel! Niet echt lekker wandelweer en een afknapper na al die dagen heerlijk lopen. We hebben Edmee opgehaald van het station waar zij keurig op tijd aankwam (zij die haar kennen weten dat dit vrij bijzonder is) en zijn wij lekker warm en droog in de buurt van Ommen aangekomen. Na nog een gezellig kopje koffie met elkaar en veel gezwaai zijn Edmee en ik naar ons overnachtingsadres gelopen, slechts 6 km verder en tussen de buien door. Onderweg kwamen we alweer een ooievaarsnest tegen met jongen en ook hier verderop een tweede die proviand aan het zoeken was. We overnachten bij een neef van Edmee in een heerlijk eigen huisje op zijn terrein. Je kan het ook huren en ik kan het van harte aanbevelen! Kijk maar op www.oldeneyken.nl
Omdat we toch iets moeten doen vandaag om te compenseren hebben we hem gevraagd ons aan het werk te zetten, Het werd schilderen in het huisje. Ik de kantjes met een kleine kwast en Edmee de roller om de vlakken te vullen. Daarna natuurlijk aan de borrel bij de openhaard. Uitgebreid eten, heerlijke wijnen, heel gezellig gezelschap. We hebben het zwaar…… Bij het lezen van de mail bleek dat Iep (een lief nichtje) het voor elkaar heeft gekregen een aardige striptekenaar te vinden die wel een middag wil tekenen met een van de bezoekers van Makom. Dus terwijl wij genieten van het goede leven is er weer een wens in vervulling gegaan. Bravo Iep! Morgen moet er wel echt gewandeld worden dus we duimen dat het droog zal zijn.

31 Mei

Droog vandaag dus maar weer serieus aan de wandel, opweg naar nieuwe avonturen onderweg en in Raalte. Een prachtig stuk bos doorgelopen op het kompas, daarna de fietspadborden gevolgd. Langs een zweefvliegveld waar net zweefvliegtuigjes aan een touw de lucht in werden getrokken en boven onze hoofden cirkelden als grote stille vogels. Het moet een bijzondere ervaring zijn om zo op de termiek van de wind meegenomen te worden. We komen langs een bed & breakfast met een wijngaard, een boerenhuis met een lange oprit met bomen er langs en op elke boom een verschillend soort vogelhuisje, Hollandse truttigheid in de vorm van keurig rijtje oranje Afrikaanse op gepaste afstand langs het hek geplant en natuurlijk veel fietsende schooljeugd. Edmee heeft een geluksballon meegenomen die we ergens willen oplaten dus speuren we onderweg naar een geschikte plek. Als we die gevonden hebben ontdekken we op de verpakking dat dit niet mag binnen een straal van 15 km van een zweefvliegveld. Hoe groot is de kans dat je een ballon wil oplaten als je vlakbij een zweefvliegveld bent? Morgen dan maar. We slapen vannacht bij een hele lieve vrouw die naar aanleiding van mijn interview op de radio ons een slaapplek heeft aangeboden, iemand die we nog nooit ontmoet hebben. Dit blijft toch het meest bijzondere van deze reis, mooie en lieve mensen ontmoeten die hun huis en leven voor je openstellen, voor je koken, je ontbijt geven en boterhammetjes voor onderweg. Zo mooi kan het leven ook zijn! Deze lieverd gaat zelfs op de bank slapen om ons ieder een eigen slaapkamer te kunnen geven. Speciaal voor haar vandaag de foto van de boom die zo mooi op zijn eigen heuveltje, beschermd voor koeien door een hekje, mooi mag zijn en kan groeien zoals hij dat wil……..

1 Juni

Voor de trouwe lezers begint het vast eentonig te worden maar ik blijf het schrijven: het was weer een bijzondere dag! Na een heerlijk en uitgebreid ontbijt met onze gastvrouw kregen we bezoek van een fotograaf van de regionale krant. We hebben ons van de beste kant laten zien, onze ruggen met de rugtassen met het logo van dakloosopreis want dat is de boodschap waar het om gaat. Daarna een telefonisch interview voor de begeleidende tekst en we waren klaar voor een heerlijke wandeling door de Veluwse bossen. Onderweg eekhoorntjes en heel veel boerderijen met weilandjes. In een aantal daarvan herten als huisdier. Vreemd dat mensen juist deze dieren als huisdier kiezen in een omgeving waarin ze in het wild voorkomen. Nieuw hier is ook de rustpunten onderweg, tuinen of delen van een erf waar je welkom bent om zelf koffie, thee, koeken etc. te pakken. Geld in een potje doen, de prijslijst hangt ernaast. Ook keurige toiletten. Je schijnt deze overal op de Veluwe te hebben en het is een nieuw fenomeen hebben we ons laten vertellen. Je kan ze vinden op www.rustpunt.nu Ook een klein drama onderweg: ik liet mijn camera vallen en ik ben bang dat het ernstig is. De foto van de dag is er dus een van gisteren want mijn vriendje weigert dienst. Morgenochtend maar even langs de fotowinkel hier in Nunspeet (als die er is). In Nunspeet kwamen Regine en Danielle (medewerkers van Makom) ons opzoeken. Lief! En ook vooral heel gezellig en fijn om te merken dat zij zo meeleven. Na een drankje op een terras bij een hotel met bejaarden hebben we zomaar de leukste eettent van Nunspeet gevonden waar we gezellig en lekker gegeten heben. Afscheid van Edmee. Zij neemt de geluksballon weer mee naar huis want op dag 1 regen, dag 2 een zweefvliegveld en op dag 3 allemaal boerderijen met rieten daken. Dan maar een andere keer, heeft die ballon tenminste ook wat van Nederland gezien in een oranje plastic hamstertas van AH. Het waren weer drie heerlijke dagen met haar, morgen zal Thea, een ander lief vriendinnetje, haar plaats overnemen……...

2 Juni

Op deze reis heb ik een paar dagelijkse routines ontwikkeld. Een dag indelen is heel eenvoudig en overzichtelijk als je de meeste uren aan het lopen bent en niets anders kan doen dan een beetje kletsen, al dan niet via de looptelefoon. Een van de routines is aan het einde van de middag dit verhaaltje schrijven of anders direct na het eten. Daar hoort ook het lezen van de mail bij. Omdat ik alles doe op een klein laptopje met een internet dongel is het, afhankelijk van de ontvangst, soms een kwestie van heel erg veel geduld. Een lange inleiding om al die lieve mensen die mij gezellige mailtjes sturen te vertellen dat ik dat echt heel erg waardeer, ze meestal ook lees maar niet altijd (direct) antwoord geef door tijdgebrek. Aanstaande vrijdag heb ik een rustdag en dan zal ik de schade inhalen! Vandaag alleen ontbeten in de eetzaal van de Rustende Jager of iets van die strekking, hoe dan ook tussen uitsluitend klagende bejaarden met rollators. Ik denk dat je er in dit hotel op geselecteerd wordt en dat ze mij uitsluitend hebben toegelaten omdat ik telefonisch gereserveerd had. Thea tegemoet gelopen op het station en samen hebben wij en bospad gekozen opweg naar onze volgende slaapplek ergens in de buurt van Ermelo. We zijn duidelijk op de Veluwe. Ik wil er niet over door blijven zeuren maar we komen er wel achter waarom mijn hotel zo vol zat met oude mensen. Oude mensen fietsen graag en het liefst op de Veluwe en ze dragen altijd een beige jack of broek (vrouw) of een streepjes/ruitjes overhemd met korte mouw (man). We genieten wel heel erg van het bos dat nu op zijn mooist is en de vergezichten over de hei. Zon en wind en bomen, wat wil een mens nog meer. Dankzij de perfecte routebeschrijving die Thea mee had genomen komen we ruim op tijd voor de borrel aan op de camping. Ook weer een nieuwe bijzondere ervaring. Het zwembad lokt en de wijn ook…………..

p.s. de foto is deze keer gemaakt door Thea omdat mijn camera overleden is – snik!

3 Juni

Onverwacht lekker gegeten op het terras van het restaurantje op de camping en de wijn smaakte ons ook prima! We werd gewekt door de vogels die, als je er op gaat letten, eigenlijk een oorverdovend kabaal maken zo vroeg in de morgen. Of waren onze oren overgevoelig geworden door de wijn van de vorige avond? Hoe dan ook waren we al vroeg weer aan de wandel op alweer een stralende zonnige dag. Omdat we een uitgebreide lunch kado hadden gekregen van familie van Thea hebben we het ontbijt overgeslagen. Onderweg hadden we namelijk ontdekt dat we vlakbij een ultieme verwenplek waren en daar hebben we het er maar eens goed van genomen met veel dank aan Corrie.
Morgen is een rustdag en ik heb gezien dat er veel mooie verrassingen in mijn mailbox zitten. Die ga ik een uitgebreid bekijken, op reageren en verwerken op de website. Ik zag in elk geval al een leuke foto van Edmee en mij in De Stentor (Sallands weekblad). Kijk zelf maar: http://www.destentor.nl/regio/salland/6771040/Sallandse-gastvrijheid-voor-Amsterdams-daklozenhuis.ece?startshow=null&startSlide=null
Minder leuk bericht van Willeke die de laatste drie dagen met mij mee zou lopen, ze heeft een fietsongelukje gehad en moet rusten. Beterschap! Ik ga iemand inschakelen van de reservelijst. Nu duik ik even onder met een typisch Hollands plaatje, een paar dagen geleden gemaakt.

4 Juni

‘Rustdag’ maar ook ‘werk website bij dag’ en ‘geef antwoord op mail dag’. Iets of iemand vergeten? Dan hoor ik het graag: erna.bijldevroe@hotmail.com

5 juni

Al wandelend tussen polders en weilanden, vandaag alleen, bedenk ik mij dat er in Nederland nog heel veel ruimte is. Eigenlijk bestaat dit land uit enkele steden, veel kleine gemeenschappen en verder vooral heel erg veel ruimte. In de gemeenschappen waar ik vandaag doorheen kom (Bunschoten met name) zie ik dat wat mij al vaker opgevallen is op deze reis. Keurig aangeharkte tuintjes, grindpaatjes, tuintjes met molentjes en tuinkabouters en huizen met originele namen als ‘het geweienhuis’ (1 x raden wat daar aan de gevel hangt), ‘weidezicht’ en ‘aan het water’. Met een allerliefst pontje steek ik de Eem over voor 35 cent. Met fiets kost het 60 cent. Dat zijn nog eens bedragen. De schipper verkoopt aan boord ook zakken met aardappelen en blikjes fris uit een koelbox. Ik loop Eemnes binnen en vervolgens Laren. Zo…… de wereldstad Laren. Yuppen op terrassen, ons kent ons, dure auto’s, mooie winkels, het Singer museum. Ook wel weer eens leuk na alle bollevelden, weilanden, koeien, paarden, schapen en windmolens. Amsterdam begint in zicht te komen. Het voelt raar te bedenken dat ik al ruim drie weken onderweg ben. Onderweg raak ik aan de praat met een oudere dame die op een bankje in de schaduw zit uit te kijken over de weilanden. Fietst naast haar, flesje drinken in een plastic tasje, boterhammetje. Ze is vast heel gelukkig maar het stemt mij triest. Misschien komt het omdat de reis bijna ten einde is of omdat ik er na een rustdag weer even in moet komen. Hoe dan ook ben ik vandaag bijzonder uit mijn humeur (lekker belangrijke info om de wereld in te slingeren). Ik ga aan de drank, de knop omzetten en genieten van het verse tomatensoepje dat nu voor mij klaargemaakt wordt………. Morgen een nieuwe dag.

6 Juni

Goed gezelschap, eten en drank hebben het slechte humeur van gisteren laten verdwijnen. Heerlijk geslapen en vandaag weer goedgezind aan de wandel. Via Blaricum met alle dure huizen en bijbehorende auto’s (mijn merk zat er wel tussen, helaas niet het goede type) het bos in. Onder een snelweg door, dwars door een golfbaan, nog een snelweg onderdoor en ik ben aangekomen in Hotel het Rechthuis in Muiderberg. Mij aangeboden door een lieve medewerker van Makom. Dank je wel Hans, echt heel lief en het is een heerlijke plek! Net voor de regen binnen. Het was een warme, kleffe dag. Zo’n dag waarop alles eigenlijk te veel is. Vanavond komt Bas hier ook zodat we morgenochtend samen op pad kunnen gaan voor de allerlaatste etappe van Muiderberg naar Makom. Het is jammer de reis bijna afgelopen is maar na ruim 470 km lopen is het ook wel weer even mooi geweest. Thuis de balans opmaken, een keertje lekker uitslapen, boodschappen doen en zelf iets te eten koken, kleren uit de kast pakken in plaats van de rugzak, naar mijn eigen muziek luisteren. Kleine maar fijne dingen om naar uit te kijken. Het zijn ook de dingen die voor mij zo normaal zijn en die een dakloze moet missen. Uiteindelijk gaat er niets boven een eigen bed…..

7 Juni

Dank, dank, dank aan iedereen die meegeleefd heeft en mij gesteund heeft. Het was geweldig om te doen, het was overweldigend om te ervaren dat er zoveel lieve mensen  mij gesteund hebben, belangeloos hun huis hebben willen delen, het was heerlijk om door Nederland te lopen op paden wegen waar ik anders nooit kom en wat goed om te eindigen waar ik begonnen ben: Makom. Makom en haar bezoekers hebben mijn hart gestolen, fijn om te zien hoe ook iedereen daar heeft meegeleefd. de muren blijken vol te hangen met mijn berichten en foto’s. Ik ga slapen in mijn eigen bed en morgen de balans opmaken. Dakloosopreis is nog niet afgelopen, eigenlijk begint het nu pas…………..

.

.

8 Juni

Joepie!!!!!! Nog geen dag thuis en nu al geweldig nieuws. Net gehoord dat er een bijdrage van € 7.000,- is verstrekt door het Skanfonds voor de opknapbeurt van Makom. De Regenbooggroep had deze aanvraag ingediend in relatie tot dakloosopreis. Daar ga ik vanavond op drinken. Gelukkig was ik al lid van de Postcode Loterij : – )

Skanfonds geeft mensen de kans: Meedoen in de samenleving is niet voor iedereen even vanzelfsprekend. Onze samenleving kent mensen die – om wat voor reden dan ook – vaak aan de zijlijn staan. Mensen die chronisch ziek zijn bijvoorbeeld, maar ook ex-gedetineerden, vluchtelingen of ouderen. Zet u zich in voor de maatschappelijke participatie van deze mensen? Dan kan Skanfonds helpen. Skanfonds biedt mensen in kwetsbare posities de kans om mee te doen in de samenleving. Sinds de oprichting van het fonds in 1957 financieren we projecten die dat mogelijk maken. Jaarlijks hebben we daarvoor circa 8 miljoen euro beschikbaar. Het grootste deel van dit geld is afkomstig uit de opbrengsten van de Postcode Loterij en De Lotto. Het andere deel komt uit giften en legaten. Met dit geld ondersteunt Skanfonds prachtige initiatieven die er op gericht zijn de kwaliteit van leven van mensen te verbeteren.

Google Maps geraadpleegd, mijn GPS uitgelezen op de computer en gezien dat ik 485 kilometer gelopen moet hebben. Belangrijke info voor de mensen die mij per kilometer gesponsord hebben of dit alsnog willen doen! Het rekeningnummer is te vinden op www.dakloosopreis.nl onder het kopje ‘de sponsors’.

Zelf had ik € 2.000,- voor deze reis had uitgetrokken. Dankzij al die lieve mensen die overnachtingen hebben aangeboden of hebben betaald, mij mee uit eten hebben genomen, koffie en andere dingen hebben betaald, heb ik daar maar € 50,- van uitgegeven. Ook belangrijke info voor de mensen die het bedrag dat ik zou overhouden aan het einde van de reis, willen verdubbelen.

Zodra er meer zicht is op het totale bedrag dat door dakloosopreis is binnengekomen zal ik iedereen hiervan op de hoogte brengen. Voor nu heel, heel, heel veel dank aan al die mensen die spontaan het rekeningnummer hebben weten te vinden!

Een aantal van de wensen van de bezoekers van Makom is de afgelopen maand in vervulling gegaan. De stand van zaken tot nu toe:

- Met veel dank aan het Fletcher Hotel Koogerend op Texel mogen 6 mensen 3 nachten gratis van hun gastvrijheid gebruik gaan maken. Kathleen en ik waren onder de indruk van de prijs/kwaliteit verhouding van dit hotel. Ik kan het dan ook van harte aanbevelen! Er zijn veel Fletcher hotels in Nederland, iets om te onthouden, niet alleen voor een bezoek aan Texel!

- Er zijn 6 kaartjes beschikbaar gesteld voor een belangrijke thuiswedstrijd van Ajax.

- Er is een bezoek aan het Groninger museum beschikbaar gesteld zelfs inclusief een overnachting in een hotel in Groningen.

- Er is geld overgemaakt voor 2 toegangskaarten voor het Dolfinarium.

- Er is in totaal € 550,- overgemaakt als bijdrage aan een nieuwe tand. Nu op zoek naar een tandarts die het hiervoor wil doen. Iemand suggesties?

- Er is € 150,- overgemaakt voor een bioscoopbezoek inclusief uit eten.

- Striptekenaar Hallie Lama heeft toegezegd een middag te willen tekenen met de bezoeker van Makom die deze wens heeft geuit.

Tot zover voor nu. De komende tijd zal ik jullie niet meer dagelijks lastigvallen met mijn dakloosopreis-berichten maar wel met enige regelmaat. Zoals eerder vermeld, nu begint het eigenlijk pas……… De wensen die in vervulling zijn gegaan moeten uitgevoerd worden, het plan voor de opknapbeurt moet verder uitgewerkt worden, er lopen nog een aantal verzoeken voor een financiële bijdrage bij verschillende fondsen, ik moet financieel de balans opmaken en ik wil nog een klein boekje maken over dit mooie avontuur. Kortom genoeg te doen, eigenlijk geen tijd om weer aan het werk te gaan. Helaas begint de datum van 1 juli weer in zicht te komen dus mogelijk piep ik er nog even tussenuit voordat mijn andere leven weer begint. Heel, heel, heel, veel dank voor alles!!!! maar nog het meest voor het onvoorwaardelijke vertrouwen.  xxx dakloosweerthuis xxx

p.s. weergoden ook bedankt!!! Jullie timing was perfect.

20 Juni

Alweer bijna drie weken thuis en de tijd vliegt! Nog 1 week genieten van mijn vrijheid en dan begint dat andere leven weer met vroeg opstaan en laat thuiskomen, dan zitten de vier maanden met mooie avonturen er al weer op. Het zal wel even wennen zijn om weer in het ritme te komen……..

Afgelopen week was er weer heel erg goed nieuws. De Stichting Hulp na Onderzoek heeft de toezegging gedaan € 4.000,- beschikbaar te stellen voor het doel van dakloosopreis.

Stichting Hulp na Onderzoek (opgericht in 1919) is een fonds dat giften verstrekt aan maatschappelijke projecten. Door middel van een gericht giftenbeleid wil Hulp na Onderzoek bijdragen aan een beter leefklimaat, in het bijzonder in Amsterdam. De oprichter van Hulp na Onderzoek was de Amsterdamse suikerfabrikant F.J. Spakler, die in 1919 overleed en zijn geld naliet om financiële steun te verrichten aan “verenigingen en stichtingen, welker doel is van menslievende of liefdadige aard”.

F.J. Spakler was sinds 1869 firmant geweest van het familiebedrijf, de suikerfabriek Spakler & Tetterode. Uit de goede voorzieningen die de familie Spakler troffen voor de arbeiders in de suikerfabriek bleek grote sociale betrokkenheid. Armoedebestrijding en sociale woningbouw hadden zij hoog in het vaandel.

Voor meer informatie www.hulpnaonderzoek.nl  Het is geweldig dat dergelijke fondsen bestaan. Het streefbedrag is daarmee in zicht gekomen en daardoor ook de verbouwing van Makom. De komende weken zal het plan daarvoor verder worden uitgewerkt en zal er gezocht worden naar een aannemer. Wordt vervolgd….

Afgelopen nacht was ik onverwacht weer te gast op Radio 1 bij Johan Doesburg in het programma De Nachtdienst. Het thema van het programma was deze keer ‘bijzondere ontmoetingen’ en vooral dankzij De Nachtdienst had ik vele bijzondere ontmoetingen met mensen die mij een slaapplek aanboden. De uitzending is terug te luisteren via http://www.avro.nl/player/radio/player.aspx?progid=nachtdienst

1 September

De hoogste tijd om jullie op de hoogte te brengen van de laatste ontwikkelingen! Het lange verlof ligt alweer enige tijd achter mij en het werkzame leven is weer begonnen met een nieuwe baan. Dat vreet energie en het viel niet om weer te leven volgens de regels die anderen opgesteld hebben. Inmiddels zit ik weer aardig in dat ritme maar helemaal gewend ben ik nog steeds niet.

Ondertussen ben ik begonnen met het verwezenlijken van enkele wensen van de bezoekers van Makom. Zo zullen 6 mensen op 3 oktober voor vier dagen naar Texel gaan. De overnachting inclusief ontbijt en avondeten is aangeboden door Fletcher hotel Koogerend. Voor de reis en de lunch krijgen ze zakgeld mee uit de pot van dakloosopreis, dankzij jullie. Zij verheugen zich hier enorm op.

Aanstaande vrijdag 3 september viert De Regenbooggroep haar 35-jarige bestaan met een feestje. Zie bijgaande uitnodiging. Uiteraard zijn jullie ook van harte uitgenodigd! Tijdens deze middag zal ook een wens in vervulling gaan. Een van de bezoekers zal strips gaan tekenen samen met de bekende striptekenaar Hallie Lama. Ken je hem nog niet? Kijk dan op http://hallielama.blogspot.com/

De plannen voor de opknapbeurt van de begane grond van Makom, Van Ostadestraat 153, zijn in de maak. Over twee weken gaan we deze bespreken. Het begin is er dus, nu zaak om het tempo vast te houden. Werken aan de realisatie van de opknapbeurt en ondertussen meer wensen in vervulling laten gaan.

Het saldo van dakloosopreis ligt nu rond de € 18.000,-. Veel geld en daar ben ik jullie zeer dankbaar voor. Of het genoeg is weten we nadat we de plannen hebben besproken en de kosten daarvan in kaart zijn gebracht. Aanvankelijk hadden we een hele grove berekening gemaakt en dachten we ongeveer € 25.000,- nodig te hebben maar er zijn ook mensen die aangeboden hebben om te helpen klussen en dat kan de kosten ook drukken. Ook is er een aannemer gevonden die bereid is korting te geven. Verder heb ik een hele serie kunstwerken gekregen die ik mag verkopen. De helft van de opbrengst daarvan mag naar dakloosopreis. De andere helft van het geld gaat naar een ander goed doel, een opvanghuis voor vrouwen in Afrika. Een heel mooi en lief gebaar waar ik natuurlijk heel blij mee ben! Ik ga het werk nu fotograferen en prijzen bepalen. Binnenkort meer hierover.

Tot slot voor nu: vannacht is (helaas) de laatste uitzending van het radioprogramma De Nachtdienst. Niet omdat er niet genoeg luisteraars zijn maar in verband met herprogrammering bij de AVRO. Deze keer niet vanuit de studio in Hilversum maar vanaf Camping Zeeburg in Amsterdam. Daar zal bij een kampvuur de laatste uitzending gemaakt worden en ik ga aanschuiven voor de gezelligheid maar ook omdat dakloosopreis veel te danken heeft aan De Nachtdienst en Johan Doesburg. Ik weet niet of ik het tot 6 uur in de ochtend vol ga houden maar ik ga het wel proberen. Nu dus tijd voor een tukje.

Tot snel!

Get inspired by the music: